TOESPRAAK
REUNIECOMITƒ 28 AUGUSTUS 2013 IN BRONBEEK.
Welkom oude en
nieuwe reŸnisten !
Dit jaar zijn
er nieuwelingen nl. zij die in 1950 en 1951 voor het eerste de drempel van ons
geliefde oude gebouw op de Statenlaan passeerden.
Voor jullie een
extra hartelijk welkom, we hopen dat deze dag goed zal bevallen.
Ik geef om te
beginnen een kleine explicatie over het ontstaan van deze toch bijzondere
bijeenkomsten.
In 1983 werd
door Els Tromp Meesters en Peter Berends het initiatief genomen om na de
Lustrumviering op de Statenlaan een gezellig samenzijn te organiseren voor hun
eigen jaar, dat werd ruim genomen:
1940 – 41 en 42. Dat beviel goed en werd herhaald in 1988. In 1993
werd zelfs besloten tot het oprichten van een officieel comitŽ. De
gebeurtenissen en ervaringen tijdens de oorlog waren een belangrijke
gemeenschappelijke factor, er was behoefte die te delen. Tevens werd besloten
nu ieder jaar bij elkaar te komen, dat is dus vandaag precies 20 jaar ! Geleidelijk
werden de jaren 1943 tot en met 1949 erbij gevraagd en nu dan jullie, 1950 en
1951. Ook aan de voorkant was er behoefte om aan te haken, 1936 is het oudste
jaar.
Dit jaar was er
in juni ook de Lustrumviering in het nieuwe gebouw van het Gymnasium aan de
Thorbeckestraat. Ik ben er namens ons allen naar toe gegaan en heb o.a. kennis
gemaakt met de interim rector Jos Deursen en heb hem op de hoogte gesteld van
ons bestaan. In zijn speech vermeldde hij onze aanwezigheid. Overigens is een
hedendaagse rector niet meer te vergelijken met de classicus van vroeger, het
is een manager geworden. Google leerde me dat Jos Deursen onze voormalige
Korpschef van Politie in Arnhem is die nu zijn brood verdient met een
uitzendbureau voor tijdelijke managementhiaten.
Het frappeerde
me hoe verschillend er door ons naar deze Lustrumviering gekeken werd. Ook via
RenŽ Caderius kwam ik daarachter. RC is de motor achter o.a. de vervolmaking
van de oud-leerlingenlijsten en woont op Saba. Hij vroeg de vertegenwoordigers
van de verschillende jaren hem hun ervaringen te melden. Die waren over het algemeen
niet positief in tegenstelling tot mijn eigen beleving. RenŽ kwam daar verrast
en verheugd op terug. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt: Natuurlijk waren er nauwelijks
oud-klasgenoten. Niet alleen onze leeftijd, maar ook het feit dat we hier
jaarlijks bijeen komen zijn daar ongetwijfeld verklaringen voor.
De lessen
Grieks en Frans waren een hele beleving en gaven een kijkje in het hedendaagse
onderwijs. Zo had ik ook wel Grieks willen hebben. Natuurlijk wist ik bijna
niets meer, maar dat is ook nog nauwelijks nodig. Het minimale stukje Homerus
over de landing van Odysseus op het eiland van NausikaŠ en haar dienaressen was
gecopieerd uit een leerboek, compleet met smakelijke illustratie en een
introductie met de context en bovendien nog een extra bladzijde met uitleg Žn
vertaling van letterlijk iedere mogelijke moeilijkheid die je tegen zou kunnen
komen. Tot slot gaf de heer Stam in discussie met ons de moraal van het
verhaal. Het was echt hartstikke gaaf, zo kwamen we er bij van der Heijde niet
af ! Wist u trouwens dat onze nieuwe parlementaire verslaggeefster Dominique
van der Heijde een kleindochter van hem is ? Kort en goed, ik heb genoten van
die les en mijn bekrabbelde tekst voor ge•nteresseerden gecopieerd.
De franse les
werd geheel mondeling en digitaal gegeven door mevrouw Postmes. Grootste
struikelblok is de techniek die het geregeld, ook nu, af laat weten en voor de
nodige vertraging zorgt. De docente hecht geen enkele waarde aan enige orde, ze
zag er erg jong uit maar bleek al 11 jaar dit vak uit te oefenen. Intelligent
was ze wel en er mocht alleen frans gesproken worden et ÒPas francais de
camping !!Ó
Ik vraag me in
alle ernst af of er ook maar iets beklijft via deze methode. Ik heb het in mijn
beste frans aan de orde gesteld maar kreeg er geen samenhangend antwoord op,
ook niet van de oud leerlinge naast me die dit jaar eindexamen frans had gedaan
en gehaald.
In de algemene
slotbijeenkomst vond ik toch mijn oude Gymnasium weer terug, het ontroerde me,
het hart voor de zaak bleek duidelijk uit de toespraken van de praeses van de
AGB, een vrouw, en het oudercomitŽ, maar vooral uit het roerende afscheid na 21
jaar van de dirigent van Euterpe, het schoolorkest.
Kortom, het
Gymnasium met zijn grote leerlingenaantal, 1087, groeit en bloeit als nooit te
voren, alleen is het oude recept zoals al sinds eeuwen danig aangepast.
Ik belde het
Gymnasium voor het juiste leerlingenaantal. Er zat een duidelijke Ernemse aan
de telefoon: ÒU spreekt met AnnieÓ, er moest eerst duidelijk over mijn vraag
nagedacht worden, daarna werd ik doorverbonden en na enige pieptonen toch weer
afgebroken. Ik belde opnieuw ÒU spreekt met Annie, ik drukte op het verkeerde
knopjeÓ, maar het pleit voor Annie dat ze me nu wel kon vertellen hoeveel
leerlingen er waren ! Jansen en
Weerdekens zouden zich in hun graf omgedraaid hebben, maar die tijd is voorbij.
Wat de
Statenlaan betreft, die staat sinds december 2012 officieel te koop. Ik belde
met de gemeente en die wist me te vertellen dat er wel serieuze gegadigden zijn
maar dat ze de financiering niet rond kunnen krijgen. In principe gaan ze voor
een woonbestemming gezien de ligging, maar ook andere opties die passen in die
woonbuurt komen in aanmerking zoals kleinschalige eigen ondernemers.
Ik ga afsluiten
met een paar praktische punten:
- Er zijn voor- en tegenstanders van een
intermezzo met een praatje over een relevant onderwerp en een kleine discussie,
Sommigen vinden de tijd om met elkaar te spreken het belangrijkste, anderen
vinden zoÕn praatje een aanwinst. Wij houden de kerk in het midden, vorig jaar
heeft Jan ten Brinke gesproken en nu hebben de eerstejaars uitgebreid de
gelegenheid om erin te komen en heb ik wat meer tijd genomen voor mijn
toespraak als voorzitter. Dus geen extra onderwerp.
- Ik heb een
paar copie‘n van de Griekse les voor
ge•nteresseerden op de leestafel gelegd.
- Ik heb ook 2
inzage exemplaren neergelegd van ons boek Oorlogsjaren op het Arnhemse
Gymnasium. Het is helaas niet meer te verkrijgen.
- Ook de lijst van overledenen sinds 2006
ligt op de tafel. Al zijn ze er niet meer, ze blijven toch bij ons horen. Ik
wil ze graag namens ons allen even
goedendag zeggen en naar hen zwaaien.
Rosemarie
Kamphuisen.